قرار است سعی کنم در «سَماک»، با همراهی، به یکدیگر نشان دهیم که:
– چگونه باید آن‌طور که حافظ گفت: «نور به آفاق دهیم از دل خویش؟»
– چگونه مثل ماهیِ چابک می‌توانیم از آبگیرهای خُرد اطرافمان برهیم؟
– و چگونه، در کنارِ هم، سپهر و آسمانِ مشترک و همزمان شخصی‌مان را در ادبیات و کتاب‌ها و زندگی روزمره‌مان بسازیم؟
در «سَماک»، از روزمره‌ترین نیازهای مرتبط با زبان و ادبیات تا نظری‌ترینِ آن‌ها را پیش چشم داریم.
البته ادعای کشف و کراماتی در کار نیست؛ راهرو و راهبری نیز. قرار بر هم‌قدمی است و سعی خواهیم کرد با کمک شما کارهای «سَماک»، آهسته و پیوسته اما تا حدِ امکان، به سرواژه‌ها پایبند بمانَد.